Heemkring Falla-Meirs
Mgr louis-Jozef Kerkhofs
Jozef Jackers
Monseigneur Louis Jozef Kerkhofs werd geboren te Val-Meer op 15 februari 1878; z ouders waren Jan Kerkhofs ( +1895) en Theresia Vandenbosch (+1913).
Hij was de tweede van vier kinderen: Maria, Louis, Mathieu en Judith. De kinderjaren v; de toekomstige bisschop verliepen vredig te Val-Meer. Op 12 mei 1889 deed hij z plechtige communie. De elfjarige jongen was toen reeds ver gevorderd in zijnhumaniorastudies; hij had al onder leiding van de pastoors Custers en Aerts van Val-Meer de leerstof van de 6° en 5° latijnse doorgemaakt. Zo kon hij dan schitterende uitslagen behalen op het college van Peer en Hasselt.
Na zijn humaniora-studies werd hij seminarist te Luik. Maar zijn uitmuntende studie hadden de aandacht van Mgr. Doutreloux getrokken, die hem in 1894 naar de Gregoriaar universiteit van Rome zond.
Te Rome werd hij subdiaken en diaken gewijd. Te Luik ontving hij op 22 september 1900 de priesterwijding; de volgende dag celebreerde hij zijn plechtige eremis te Val-Meer. In oktober 1901 werd hij, ondanks zijn jeugdige ouderdom professor in de wijsbegeerte aan het seminarie te Sint-Truiden en in 1917 doceerde hij dogmatische theologie aan het groot seminarie van Luik.
Vijf jaar later vertrouwde Mgr. Rutten hem het voorzitterschap van het seminarie van Luik toe. Door de dood van de toenmalige hulpbisschop Mgr. Laminne werd kanunnik Kerkhofs als vervanger aangewezen.
Geboortehuis van Mgr.Kerkhofs
Mgr.Kerkhofs werd de 88-ste bisschop van Luik
Bisschop gekozen op 14 december 1924, ontving Mgr Kerkhofs de volheid van zijn hoogambt op 11 februari 1925. Bisschop Mgr Rutten stierf, en Mgr Kerkhofs nam op 18 juli 1927 bezit van de bisschopszetel van Luik en werd zodoende de 88° opvolger van de heilige Lambertus.
In alle eenvoud leidde hij een leven van gebed en naastenliefde.
Zijn Maria-devotie was spreekwoordelijk en in Banneux was hij dikwijls te gast bij Moeder Maria: zo legde hij in mei 1943 een officieel bezoek af aan Banneux en erkende er plechtig de verering van Maria als de Maagd der Armen en was de promotor van deze verering bij de clerus.
Mgr. Kerkhofs muntte uit door zijn nederigheid en goedheid. Toen België in 1940 overweldigd werd, deed hij zich al dadelijk opmerken door zijn verzet tegen de vijand. Hij liet een brief verschijnen waarin geprotesteerd werd tegen de verplichte tewerkstelling en weigerde de lijst met de namen van de seminaristen over te maken. Ook weigerde hij de sleutels van de klokketoren van de kathedraal te geven toen de Duitsers de klokken kwamen roven. Ook begaf hij zich naar de citadel om er versnaperingen uit te delen aan de gevangen gijzelaars. Hij redde het leven van vele joden en joodse kinderen door hen te versteken bij andere families.
Velen onder ons herinneren zich nog de processie van het Heilig Sacrament op de Maas op zondag 16 juni 1946, 700 jaar na de instelling van dit sacrament. Dank zij de bezielende kracht van Mgr. Kerkhofs slaagde dit feest volkomen.
In 1948 startte hij ook een grote hulpactie ten bate van de noodlijdenden van de oorlog in Palestina. Later ontving hij de titel waar hij zo enorm fier over was: Ereburger van Nazareth. Ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van zijn priesterwijding en de 25ste verjaardag van zijn bisschopswijding werd Mgr op verschillende plaatsen gevierd; in zijn geboortedorp gebeurde dit op 27 augustus 1950.
Zijn uitzonderlijke verdiensten werden nogmaals onderlijnd door de aanstelling tot titelvoerend aartsbisschop van Serres in Macedonië op 8 december 1961. Amper een jaar later overleed hij op 84 jarige ouderdom op 31 december 1962. Op 4 januari had met militaire eer de lijkdienst plaats in de kathedraal van Luik.
Vrijdagavond, 4 januari 1962, Val-Meer.
De winteravond hing reeds over het rustige Val-Meer toen het stoffelijk overschot van zijn beroemste zoon de kerk werd ingedragen.
Op de spitse toren van de neoromaanse parochiekerk stonden de T.V. spots opgesteld. Het leek wel de atmosfeer van een kerstnachtmis.
Snelle mensenschaduwen schoven kerkwaarts, klokkegelui en muziekkorpsen, die zich klaar maakten voor de opluistering van de' religieuze plechtigheid, want Val-Meer kende toen drje muzjekverenjgjngen.
Een lijkwagen met verlichte lantaarns bracht de aardse resten naar Val-Meer.
Het ontmoetingspunt was het gedeeltelijk gesloopt klooster.
Nooit heeft iemand aan Mgr. tijdens diens laatste drie levensjaren durven vertellen, dat de slopers hamer deze zo vertrouwde muren had neergehaald.
Zijn laatste rustplaats tussen zijn dorpelingen
Gedenkplaat langs de zijingang van de parochiekerk
Voor hem bestond deze plaats nog. Hier heeft hij voor de laatste maal zijn geboortedorp terug ontmoet. Nog zien we in de duistere straat de lijkstoet opmarcheren naar de klokkenluidende kerk: misdienaars met processiekruis, schoolkinderen, organisaties me vaandels en de drie muziekmaatschappijen, de geestelijkheid en een sliert personaliteiten Een eivolle kerk wachtte de aardse resten op van deze illustere zoon van Val-Meer.
Het stoffelijk overschot werd langs een zijingang binnengedragen door de priesters van Val-Meer.
De pontificale mis werd opgedragen door de hulpbisschop Mgr. Heuschen, met assistentie van deken GeJaes en pastoor Van Dale.
Mgr Van Zuylen hield de lijkrede.
Organisaties, verenigingen en groeperingen van Val-Meer hebben samen met de familie bij het stoffelijk overschot in de parochiekerk de nachtwake gehouden.
's Anderendaags werd Mgr naar zijn grafkapel op de dodenakker van zijn geboortedorp gebracht.
Tien jaar na het overlijden van Mgr werd een gedenkplaat langs de zijingang van de
parochiekerk onthuld door gouverneur Roppe en Mgr Heuschen, in 1972.
Mgr Kerkhofsjaar 1987-1988
Daar Mgr 25 jaar in de heerlijkheid van de heer leeft werd dit feit dankbaar herdacht. Een plechtige jaarmis werd opgedragen op 29 november om 15 uur.
Mgr Heuschen ging voor in de concelebratie met de priesters afkomstig van Val-Meer: Mç Onclin, E.H. Bouveroux, E.H. Willems, en E.H. Monard, samen met de priesters van het decanaat Vlijtingen en enkele oud-parochiepriesters.
Meerdere zusters van onze parochie waren erbij, alsook een sterke vertegenwoordiging van de zusters van liefde van Tilburg. '
Het werd een waardig begin: een eivolle kerk, de "Valse Merels" op hun best, een indringende kanselrede van de bisschop; 't was een aangrijpende inzet van de groots viering.
Deze viering werd op enthousiaste wijze verwezenlijkt door een perfecte leiding en verschillende wijkgroepen die de handen in elkaar sloegen en in prachtige taferelen de evocatie van verschillende episodes uit het leven van Mgr wisten te symboliseren.
Niet alleen luisterrijk, doch ook op een ingetogen wijze, wordt Mgr herdacht met een simpel gebed aan de voet van zijn graf.
Zijn vaderlijke goedheid en menselijke adeldom toont ons de ideale levensweg
Bron: Historische schets van Val-Meer door Jozef Jackers