In Val-Meer luidden de doodsklokken voor twee jonge mensen en voor de vader van een jongen van dertien en een meisje van acht. De 45-jarige Leonard Jackers van de Bodemstraat in Val-Meer was die dinsdag opgeruimd naar zijn werk vertrokken. Het was zijn tweede werkdag in de Roosburg want de dag voordien had hij er vast werk gekregen. Voorheen werkte hij enkel af en toe tijdens het dode landbouwseizoen in de mergelberg. Omstandigheden die het leed alleen maar vergrootten. Toen het tragisch nieuws in Val-Meer was doorgedrongen wilde ook Laura Palmans, zijn vrouw, gaan informeren naar het lot van haar man. Ze reed met een buurman naar de rampgroef. Maar al de wegen die naar de Roosburg leidden zaten vol reddingsploegen of werden afgesloten. Niemand wist iets over Leonard Jackers. Intussen was ook zoon Jos samen met een neefje doorheen de velden naar de mergelberg gerend. Hij zocht er tussen de vele mensen te vergeefs naar zijn vader. Hij zag ook wat er was gebeurd, liep weer naar huis en viel er snikkend in de armen van zijn wenende moeder. Voor hen was er geen hoop meer.

 

 

Een ander slachtoffer uit de Bodemstraat in Val-Meer was de 23-jarige Martin Hermans. Hij zou enkele maanden later in het huwelijk treden met Alda Vanhengel van Eigenbilzen. Martin Hermans stamde uit een landbouwersgezin als vijfde in een rij van zeven. Omdat er op het bedrijf van zijn vader niet altijd werk was zocht hij elders een inkomen.
Ook zijn oudere broer Servaes Hermans was sedert enkele maanden werkzaam in de teelt van champignons. Hij was er ook toen die fatale instorting zich voordeed maar hij werd weggeslagen en liep gelukkig geen erge letsels op.
Een half uur later zat Servaes al tussen de redders. " We willen onze werkmakkers bevrijden. Onze broer Martin zit er ook in. " zo riep hij zijn intussen toegesnelde oudere broer Jozef toe. Op dat ogenblik kon nog niemand vermoeden dat de ramp zoveel slachtoffers zou eisen.

​

​

​
 

​

De 19-jarige Jean Aerts uit de aangrenzende Bergstraat in Val-Meer keerde ook nooit weer. Hij beoefende sedert twee jaar de wielersport en had heel wat aanhangers. In de champignonkwekerij kon hij tijdens de winterperiode wat extra verdienen en met zijn spaarcenten had hij een nieuwe koersfiets gekocht. Jean Aerts was op het ogenblik van de instorting werkzaam aan de kweekbedden van de afdeling Kinet. Hij was de jongste van een gezin van drie. De dag voor de instorting was Jean Aerts er als vaste werknemer begonnen.