Een spelling van een taal of dialect is een poging om de gesproken klanken schriftelijk weer te geven op papier of op een beeldscherm. Om tot een spelling te komen moeten noodgedwongen keuzes gemaakt en regels opgesteld worden. In zijn handleiding Hoe maak ik een dialectwoordenboek verwoordt José Cajot het als volgt: “Een spelling is in eerste instantie een afspraak, een soort contract tussen schrijver en lezer dat consequent nagekomen moet worden.” (Cajot 1995: 18)

Voor het schrijven van dialect bestaat echter geen algemeen gangbare spelling zoals voor het Nederlands. Verenigingen als Veldeke Limburg of de Vereniging voor Limburgse Dialect- en Naamkunde hebben daartoe wel pogingen ondernomen, maar vooralsnog zonder al te veel succes: er zijn nog steeds heel wat verschillende spellingen in omloop. In Belgisch-Limburg hanteert ieder dialectwoordenboek wel een eigen spelling.

Om het dialect van Val-Meer te kunnen spellen bieden de bestaande woordenboeken of overige dialectpublicaties dus geen eensgezinde kant-en-klare spelling aan. Voorts is ook de spelling van het Nederlands ontoereikend, aangezien het ‘Vallers’ net als vele andere dialecten meer klanken telt dan het Algemeen Nederlands. De onderstaande spelling is het resultaat van overleg tussen de leden van de Werkgroep Dialect van de Heemkring Falla-Meirs. Zij hebben getracht een eigen spelling op te stellen die volgens hen het meest recht doet aan het klanksysteem van het dialect van Val-Meer.